ลีลาชีวิต / ทวี สุรฤทธิกุล ความฝันที่ยิ่งใหญ่อาจจะใช่เพื่อมวลมนุษย์ เพียงฝันให้สำเร็จก็คือความยิ่งใหญ่ในชีวิตนั้นแล้ว ตอนที่ผมไปเจอศศิมาที่บ้านหน้าพระพุทธบาทตากผ้า อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน เธออายุ 40 ปีเข้าแล้ว 15 ปีที่เราไม่ได้เจอกัน เธอเล่าให้ฟังว่าเธอได้เจออะไรมากมาย รวมถึงประสบการณ์ในต่างประเทศเป็นเวลากว่า 6 ปี ที่ได้สร้างความฝันต่าง ๆ ให้กับเธอมากมาย ก่อนที่จะมาทำงานที่ร้านนิววิไลการ์เด้นท์ที่เชียงใหม่ หลังจากที่ทางบ้านไม่ได้ให้เรียนต่อเมื่อตอนที่จบ ม.ศ.
ตอนที่ผมไปเจอศศิมาที่บ้านหน้าพระพุทธบาทตากผ้า อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน เธออายุ 40 ปีเข้าแล้ว 15 ปีที่เราไม่ได้เจอกัน เธอเล่าให้ฟังว่าเธอได้เจออะไรมากมาย รวมถึงประสบการณ์ในต่างประเทศเป็นเวลากว่า 6 ปี ที่ได้สร้างความฝันต่าง ๆ ให้กับเธอมากมาย
แขกที่มาในงานวนเวียนมาตักอาหารจากโต๊ะที่จัดวางอาหารพื้นเมืองของร้านไว้อย่างหลากหลาย มีหนุ่มใหญ่สองคนน่าจะเป็นคนกรุงเทพฯ คุยชมอาหารที่จัดวางไว้ว่าอร่อยมาก ต้องมาตักเป็นรอบที่สอง แล้วถามเธอว่าใครเป็นแม่ครัวหรือคนทำ เธอตอบว่าเจ้าของร้านลงมือทำเองอย่างสุดฝีมือ คนหนึ่งบอกว่านี่แหละคือ “หน้าตา” ของชาวเมืองเหนือ อีกคนหนึ่งก็พูดว่า “ถ้าต่างชาติได้มาทานก็คงติดใจ และทำให้เชียงใหม่เป็นที่รู้จักไปทั่วโลก”
จนถึงจดหมายสักฉบับที่ 5 ฝรั่งคนนี้ก็เขียนมาชวนเธอไปอยู่ที่เยอรมนี โดยบอกว่าจะให้ทุนเรียนภาษาและการทำอาหาร แล้วอาจจะมาเปิดร้านอาหารที่เชียงใหม่ หรือต่อไปอาจจะกลับไปเปิดที่เยอรมนีก็ได้ คำเชิญชวนนี้ทำให้เธอเกิด “ระเบิดฝัน” ขึ้นมาทันที เพราะก็เคยมีบางช่วงเวลาเหมือนกันที่เธอใฝ่ฝันว่าจะเป็นแม่ครัวที่มีชื่อเสียง โดยเฉพาะเมื่อย้อนนึกไปถึงคำพูดของหนุ่มใหญ่สองคนในวันขึ้นบ้านใหม่ของท่านอาจารย์คึกฤทธิ์ แล้วมาตอกย้ำด้วยคำชื่นชมของฝรั่งคนนี้...
ประเทศไทย ข่าวล่าสุด, ประเทศไทย หัวข้อข่าว
Similar News:คุณยังสามารถอ่านข่าวที่คล้ายกันนี้ซึ่งเรารวบรวมจากแหล่งข่าวอื่น ๆ ได้
ศศิมา : แม่ครัวในฝัน (2)ลีลาชีวิต / ทวี สุรฤทธิกุล บางคนชอบที่จะฝันเพื่อตัวเอง แต่ก็มีบ้างที่ฝันเพื่อคนอื่น ๆ หลังสงกรานต์ปี 2524 คือฤกษ์ขึ้นบ้านใหม่ของ “บ้านริมปิง” เจ้าของบ้านที่เป็นเจ้านายของผม คือ ท่านอาจารย์ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช บอกว่านี่คือ “บ้านในฝัน” ของท่าน ที่อยากอยู่สบาย ๆ ตอนแก่ (พ.ศ.นั้นท่านอาจารย์คึกฤทธิ์มีอายุได้ 70 ปีพอดี) ส่วน “บ้านสวนพลู” ที่กรุงเทพฯ ซึ่งสร้างเป็นทรงไทย คือ “บ้านในอุดมคติ” เพราะเป็นบ้านที่อยากอยู่ด้วยความเชื่อความรู้สึกของ “ความเป็นไทย” เพื่อบอกตัวตนความเป็นคนไทยของท่าน ขออนุญาตเล่าถึงความเป็นมาของบ้านในฝันของท่านอาจารย์คึกฤทธิ์สักเล็กน้อย ว่าทำไมจึงเรียกว่า “บ้านในฝัน” คือท่านอาจา
อ่านเพิ่มเติม »
การทำนายอายุรัฐบาล (2)ทวี สุรฤทธิกุล รัฐบาลจากการเลือกตั้งมีทั้งที่อยู่ครบเทอมและไม่ครบเทอม ในทำนองเดียวกันกับรัฐบาลทหารก็มีอยู่สั้นและยาว ด้วยปัจจัยที่คล้าย ๆ กัน คือ “ความเป็นปึกแผ่นของคณะผู้นำ” เราได้กล่าวถึงตำราทำนายอายุรัฐบาลมาแล้ว 3 เล่ม หรือ 3 ครู คือ ตำราครูขาว ตำราครูเขียว และตำราครูดำ เรียงตามลำดับเวลา คือในยุคแรกหลังเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ.
อ่านเพิ่มเติม »
ศศิมา : แม่ครัวในฝันลีลาชีวิต / ทวี สุรฤทธิกุล หลายคนมีความฝันมาตั้งแต่เด็ก ๆ แต่บางคนนั้นกว่าจะมาสำเร็จได้ก็ในบั้นปลายชีวิต ผมรู้จักศศิมาตั้งแต่ พ.ศ.
อ่านเพิ่มเติม »
การทำนายอายุรัฐบาล (1)ทวี สุรฤทธิกุล การทำนายอายุรัฐบาลนั้นไม่ยาก เพราะครูโบราณท่านเขียนไว้หลากหลายตำรา ตำราเหล่านี้ได้จากบรรดานักข่าวหนังสือพิมพ์ คอลัมนิสต์ สื่อสารมวลชน นักวิชาการ และผู้ติดตามข่าวสารทางการเมือง แล้วแต่ว่ายุคนั้น ๆ จะเชื่อถือบุคคลในกลุ่มใด อย่างเช่น หลังเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ.
อ่านเพิ่มเติม »
บรรพต : เสรีไทยยุคมิลเลนเนียม (3)ลีลาชีวิต / ทวี สุรฤทธิกุล เสรีไทยในอดีตมุ่งกู้ชาติ ทว่าเสรีไทยในยุคมิลเลนเนียมมุ่งกู้ชีพของตนเอง สังคมคนไทยในสหรัฐอเมริกาประกอบด้วยคนไทย 2-3 พวกใหญ่ ๆ พวกแรกที่น่าจะมีจำนวนมากที่สุด คือคนที่มาแสวงหาโชค บางส่วนก็หลบหนีหรือซุกซ่อนตัวเองเข้ามา โดยมีความหวังว่าจะได้มีงานทำที่สหรัฐ มีรายได้ที่ดี มีเงินเก็บ และมีความมั่งคั่งร่ำรวยในที่สุด แต่กระนั้นคนที่จะประสบความสำเร็จก็มีจำนวนไม่มาก ส่วนมากก็ยังคงต้องเป็นลูกจ้างไปตลอด ฐานะก็พอกินพอใช้ คือตราบใดที่ยังทำงานได้อยู่ก็จะพอมีรายได้ประคับประคองตัวไป หรือถ้าได้ยกระดับเป็นซิติเซ่น คือพลเมืองของสหรัฐฯ มีประกันสังคม ก็จะได้รับสวัสดิการเลี้ยงชีพไปตลอด แม้ว่
อ่านเพิ่มเติม »
บรรพต : เสรีไทยยุคมิลเลนเนียม (2)ลีลาชีวิต / ทวี สุรฤทธิกุล หัวใจที่เสรีย่อมไม่มีอะไรมากีดกั้น เว้นแต่เราจะมอบหัวใจนั้นไปให้คนอื่น บรรพตหรือไอ้เต๋าของเพื่อน ๆ แม้ชีวิตจะมีความยุ่งเหยิงมากมาย แต่ก็สามารถเรียนจบได้ไม่ยาก เพราะในสมัยนั้นพวกเราเรียนกันแบบ “เพื่อนช่วยเพื่อน” คือคนที่เรียนเก่งและตั้งใจเรียน ก็จะเป็นคนที่คอยจดเล็กเชอร์ แล้วเอามาให้เพื่อน ๆ ไปถ่ายเอกสาร โดยจะต้องจดให้ตัวเล็กสักหน่อย เพื่อประหยัดหน้ากระดาษ เนื่องจากค่าถ่ายเอกสารเมื่อ 40 กว่าปีก่อนนั้น ราคาหน้าละ 3 บาท ในขณะที่ก๋วยเตี๋ยวในโรงอาหารราคา 5 บาท แล้วพอใกล้เวลาสอบก็ต้องมาติวข้อสอบให้เพื่อน ๆ รวมถึงถ้าเพื่อน ๆ สอบไม่ผ่าน ติวเตอร์คนเก่งนั้นก็ต้องรับผิดชอบมาติว
อ่านเพิ่มเติม »