เคยมีคนปรามาสว่า คนไทยเก่งแต่กีฬาประเภทเล่นคนเดียว เช่น มวย กอล์ฟ ยกน้ำหนัก แต่พอเข้าแข่งขันกีฬาเป็นทีมทีไร เช่น บาสเกตบอล ฟุตบอล มักจะสู้เขาไม่ได้ หรือถ้าจะชนะ ก็ไปไม่ถึงรอบลึกๆ
เวลาแรมเดือน แรมปีในค่ายยะลาที่ทุกคนเหมือนตัดขาดจากโลกภายนอก คือการสร้างวินัยในการฝึก ฝึกและฝึก เรียนรู้ทฤษฎี และฝึกภาคปฏิบัติอย่างเข้มข้น จนเป็นพฤติกรรมติดตัว
ฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อทั้งขา แขน และมือ ฝึกการเสิร์ฟลูกที่แรง เร็ว และรับยาก ฝึกรับลูกตบ ลูกหยอด ฝึกเล่นลูกสูตร ลูกไหลหลัง ลูกกระโดดเสิร์ฟ ฝึกการล้มกลิ้งโดยไม่เจ็บตัว และอื่นๆ เป็นการฝึกที่เข้มข้น ทุกย่างก้าววางเป้าสูง ที่แต่ละคนหรือทีมต้องทำให้ได้“เรามีการฝึกทางจิต ให้นักกีฬา 2 ทีมซ้อมตรงแต้มที่ไปถึง 23 เท่ากัน เพื่อให้ทุกคนเคยชินกับแต้มสูสี ทีม A แพ้ไม่ได้ ถ้าแพ้ต้องเอาใหม่ เพราะฉะนั้นนักกีฬาจะจิตตกไม่ได้”“วินัยเป็นการจัดสรรให้เกิดโอกาสในการพัฒนา คนเรามีความเคยชินที่ไม่ดี...
ในวันนี้ทีมวอลเลย์บอลหญิงไทย ลงสนามแข่งขันครั้งใด แรงเชียร์แห่งความปิติจะปรากฏให้เห็นได้ทั่วไป ถ้าชนะ คนไทยก็ไชโยร่วมดีใจ และต่อให้เล่นแพ้ แรงเชียร์ก็ยังกระหึ่ม ไม่มีใครตำหนิ ไม่มีใครว่าร้าย มีแต่ให้กำลังใจ เพราะเห็นอยู่ว่าทุกนาที ไม่มีใครเข้าเกียร์ถอย ไม่มีคนไหนถอดใจ พวกเธอเล่นสุดฝีมือ เราอาจเรียกได้ว่าทีมวอลเลย์บอลหญิงไทย ชนะทั้งในสนามและชนะใจคนไทยทั้งประเทศ.